Cukrzyca nie powstaje w jeden dzień

W momencie kiedy nasz lekarz diagnozuje u nas cukrzycę oznacza to, że nasz organizm sobie nie radzi i jest w stanie krytycznym. Zaburzenie trawienia cukru w naszym organizmie zaczęło się już wiele miesięcy, a najczęściej wiele lat wcześniej. Mogliśmy temu zapobiec, przez zmienianie naszych nawyków żywieniowych.

Cukier wywołuje stany zapalne w organizmie

Podwyższone poziomy cukru we krwi, które nie powodują rozpoznania cukrzycy są również niebezpieczne. Dave Gretto z Amerykańskiego Towarzystwa Dietetycznego uważa, że: “Upośledzona regulacja glukozy i insuliny jest podłożem stanów zapalnych.”

W normalnych warunkach, kiedy jesteśmy chorzy stany zapalne są wynikiem reakcji organizmu na uszkodzenie, bądź chorobę. To sygnał do mobilizacji naszego organizmu. Jednak kiedy stany zapalne często się powtarzają prowadzą do zmian w naszym organizmie. Prowadzą do podniesienia poziomu trójglicerydów oraz zaburzeń działania układu odpornościowego.

Takie stany zapalne mogą wiązać się z wieloma chorobami np. alergiami, problemami trawiennymi, przyspieszenia starzenia skóry.

 

Dlaczego stany zapalne są takie groźne?

Przedłużające się stany zapalne w organizmie spowodowane ciągłym dostarczaniem dużej ilości cukru, powodują zaburzenia w procesie naprawy jego struktur, czego skutkiem są uszkodzenia naczyń krwionośnych i przewodów nerwowych.

Stany zapalne w naczyniach krwionośnych powodują glikację (gotowanie białek w cukrze) co zmienia strukturę naczyń na kleistą i szorstką.

W wyniku trawienia cukru powstaje sorbitol, który zbiera się wokół nerwów powodując obrzęk. Ucisk na nerw jest przyczyną bólu, a nawet zaburzeń czucia, ponieważ transmisja impulsów nerwowych zostaje zaburzona.

Duża ilość cukru powoduje, że w naszym organizmie nie wytwarza się wystarczająca ilość tlenku azotu. Związek ten pomaga w rozkurczeniu naczyń krwionośnych i pozwala na normalny przepływ krwi. W momencie kiedy występuje niedobór tej substancji obkurczone naczynia krwionośne,  powodują mniejsze odżywienie i dostęp tlenu w komórkach nerwowych.

Problemy z układem krwionośnym i nerwowym mają wpływ na całe nasze ciało, dlatego naukowcy wiążą zaburzenia metabolizmu cukrów z wieloma chorobami. Warto zwracać uwagę na sygnały, które daje nam nasz organizm i badać nasz poziom cukru we krwi.

 

Czynniki ryzyka wystąpienia cukrzycy typu II

Wskaźnikami, które powinny nas zaniepokoić i zapalić lampkę alarmową w naszej głowie są otyłość, liczne przypadki cukrzycy w rodzinie. Wyniki badań mówiące o wysokim poziomie trójglicerydów bądź niskim poziomem cholesterolu HDL ( poniżej 50 mg/Ld u kobiet i mniej niż 40 mg/Ld u mężczyzn) może wskazywać, że nasz organizm przestaje sobie radzić z metabolizowaniem cukru. Zdiagnozowane wysokie ciśnienie lub zażywanie leków na obniżenie ciśnienia to również objaw syndromu metabolicznego prowadzącego do cukrzycy. Wysoki poziom glukozy na czczo to znak, że powinniśmy podjąć zdecydowane kroki.

 

Niektóre objawy, które mogą wskazywać, że negatywne skutki działania cukru obejmują nasz organizm:

  • Częste migreny
  • Otyłość
  • Mrowienie, drętwienie w stopach po przebudzeniu
  • Brak czucia w palcach po przebudzeniu
  • Przewlekłe choroby zatok
  • Chroniczne zmęczenie
  • Ostry trądzik w wieku młodzieńczym lub nawracające wypryski u dorosłych
  • Zespół niespokojnych nóg